Nahayat

اين يکي از بهترين هاست. اين که من براي خودم آرام آرام قدم برمي دارم و آن دوتا چيز کوچولوي مشکي که هيچ کلمه اي به زبان مادري برايش نمي يابم را توي گوشم فرو مي کنم و وقتي هوا سرد است باهم کلنجاري مي رويم تا محکم سرجايش بماند. هميشه همين است. مي شنومش اما نه به بلندي که دلم مي خواهد و بايد هي بلندش کنم و هي بلندترش کنم و هي بلندتر تا بازي شروع شود. موسيقي روان توي هزارتوي ذهن و خاطره و هجوم يه عالمه رنگ و بوي خانه و دوست و خاطره و حرکت بي صداي فضاي اطراف. اين بازي را دوست دارم. يک حسي هميشه ثابت است و آن همين خاموش کردن صداي اطراف است . دقيقا همين صداي اطراف چون هيچ نوايي ندارد. اما يک حس ديگر است که تغيير مي کند. ممکن است چند شمايل بيش نداشته باشد اما هميشه يکسان نيست، گاهي اين و گاهي آن است و گاهي آن ديگري. گاهي ياد دوستي و گاهي فقط يک بو است به همين سادگي. مي دانم که بو يکي از اساسي ترين شاخص هاي نوستالژي است و بعد موسيقي و باران و برف و گاهي بقيه .. بو را من مي سازم چون اينجا اصلا بويي نمي آيد . يعني مي آيد . اما نه مثلا از آن بوهاي نوستالژيک . من مي سازمش . اين بازي را هم دوست دارم . اينکه تمام اجزاي يک بويي را بتواني در ذهنت بازسازي کني . موسيقي را مي گفتم. گاهي آنقدر با سليقه انتخاب شده است که مرا درگير خودش مي کند و خيلي بازي را دشوار مي کند و به ياد آوردن هر خاطره اي تقريبا غير ممکن مي شود. اما وقتي که فقط براي بازي انتخاب شده است، خيلي بازي جذاب مي شود. مخصوصا آن ترانه هايي که شايد هيچ وقت انتخابشان نمي کردم. اتفاقا بازي با آنها خيلي روان تر است. آسان و سهل . من مي روم به دنياي يه عالمه خاطره . ياد عشق و باران و گريه و تنهايي و دوستي و عشق و عشق و...آره بيشتر ياد عشق مي افتم . شايد چون عشق ساده اي در همه اين ترانه ها جريان دارد که هر چه خواننده سعي مي کند که فريادش کند باز هم ساده است. اما بازي خوبي است . من پيچيده اش مي کنم. آخر وقتي يک موسيقي خيلي عاشقانه ي عميق است ! بازي سخت مي شود. انگار که بايد رکوردي را شکست . مهم نيست که در جريان همان بازي چه مي کني . مهم است که رکوردي را بشکني. تصوير کسي را بسازي که کاملا در خاطره ات تصوير معشوقي باشد. با يک قد و قواره درست و حسابي و اينجاست که انگار يادت مي آيد که تو هيچ وقت رکوردي را نزدي. يه حس عجيبي است . حس باخت و بي خيالي. انگار که پذيرشي تمرين شده در ذهنت حک شده . کمي دلت مي گيرد اما ذهنت مي آيد و دلت را مي چسبد و خيلي سريع تو را ياد يه چيزهايي مي اندازد. اکثرا اينجاي بازي اگر بخواهي بايد جر بزني. گاهي هم ذهنت جر مي زند. بايد ديد که حواس کي جمع تر است . اگر بازي را جدي نگرفته باشي يک بلايي سرت مي آيد که بيا و ببين . انگار که ذهنت تمام آس هاي روزگار را براي خودش مي چيند و تو با هر چه شاه و بي بي که داري توپ مي زني و بي فايده . تازه گاهي بازي که تمام مي شود . هنوز چند قدمي دور نشده اي که مي فهمي چه کلاهي سرت رفته و البته که خيلي دير است . خودت را آماده مي کني براي يک بازي انتقامي ... اما گاهي فکر مي کنم که چند سال است که من و ذهن همبازي شده ايم و شايد واقعا ديگر هيچ حقه اي کارساز نيست اگر که هر دو در نهايت هوشياري بازي کنيم. بازي يا شروع نمي شود و يا هيچ وقت تمام نمي شود. وقتي هوشياريم فقط با ورق بازي مي کنيم. هيچ توپي و بلوفي در کار نيست . در اين جور موارد بيشتر حال مي دهد که باهم قهوه اي بنوشيم. تازه مي دانيم که براي هر باختي هميشه فرصت بردي هست . مي داني که همين فردا دوباره بر سر يک ميز مي نشيني و با همين رقيب و مي تواني لختش کني و با لب و لوچه آويزان روانه اش کني. گاهي دلت مي خواهد که بروي و کسي را پيدا کني و با رقيب تازه اي دست و پنجه نرم کني . حقيقتش اين است که من اين يک کار را هم کرده ام. خيلي هم متعهد نيستم انگار. حتما او هم کرده است . اصلا ما قراري نداريم که فقط با هم بازي کنيم که ..يکي دوبار هم سر درد دلمان براي هم باز شده و يک اعترافکي کرده ايم که هيچ رقيبي وفاي هر دوي ما را ندارد و انگار که بيشتر به هم گره خورده ايم . اما من يک چيز را نگفته گذاشته ام ، آنهم اينکه هر بار با يکي ديگر بازي مي کنم، درست عين همان بازي با اولين موسيقي جاري بين من و ذهن تکرار مي شود. اين را نگفته ام اما مي داند. اصلا همه بازي ما بر سر همين است. آن روز حتي کمکي گله کرد. که چرا نمي روي با کسي بازي کني که بازي ما جذاب تر شود. مي داند که من هر وقت با يکي ديگر بازي مي کنم دستم خراب مي شود و برد براي او سهل تر. اين خيلي ناجوانمردانه است اما نمي توانم سرزنشش کنم قاعده بازي برد است . مي خواهد ببرد، حتي اگر طرفش من باشم . کلا باورش اين است. مي داني ، گاهي من و ذهن باهم يک تيم مي شويم و مي رويم بازي. هميشه در راه برگشت جر و بحثي داريم که بيا و ببين . انگار که لذت دارد اين دوره کردن بازي و اينکه چرا در آن دست اين کردي و تو چرا آن گفتي و ... اکثرا به من مي گويد که تو قاعده بازي که برد است را رعايت نمي کني. نمي دانم . .. بقيه اش بماند براي بعد ... وقت ناهار است .

posted by Raha @ 11:16 AM 0 Comments

سرخاب عزيزم . بهار نازنين . دخترک شاد و پرانرژي و هميشه عاشق . دلم پيش توست .سفر مامان به خير. من که هرگز نديدمشان . اما عميقا دلم مي گيرد براي نگاهي که به جاي خالي قدمهاي سبک و شاد او مي ماند . اما يقين دارم که اويي که هنر زيستن ، دست سبزي براي بارور بودن ، لبخندي براي روشن کردن ، کلامي براي فراموش نشدن داشته . سردي مرگ را براي خاک و گرمي روحش را براي تو جاودانه مي کند.

posted by Raha @ 9:52 AM 0 Comments